Twee opgestoken handen lijken je te verwelkomen, de ogen knipperen instemmend. Maar plots gaat het knipperen sneller, klinkt uit de monden “trein, trein, trein” en buigen de armen naar voren, reiken naar elkaar toe alsof ze je de toegang willen versperren. Dan raast er boven, over de rails, een trein voorbij. Zegveld heeft zich laten inspireren door het overbekende beeld van de bewaakte spoorwegovergang. Lampen, spoorÂbomen en een belsignaal manen de weggebruiker normaal gesproken tot stoppen. Maar de waarschuwende gebaren van de ‘spoorbomen’ van Zegveld zijn een spel. De silhouetten zijn groteske wachters, decorstukken met speelgoedarmen die op een vrolijke manier herinneren aan een bewaakte overgang. Want wie oog in oog staat met de ‘spoorbomen’ van Peter Zegveld, die zowel beeldend kunstenaar als theaterÂmaker is, kan ten alle tijden veilig passeren door de tunnel.