Door eenmalige, veelal geïmproviseerde ontmoetingen met andere theatrale en muzikale disciplines wordt de vanzelfsprekendheid van de voorstelling regelmatig op losse schroeven gezet. De voorstelling ontving door de jaren heen gasten van verschillende pluimage: big bands, dansers, improviserende musici, goochelaars, zangkoren, acteurs en muziekensembles. Wat begon als Scherzo Mechanica is uitgegroeid tot een zich alsmaar veranderende uitvoering, waarbinnen de ideologische standpunten steeds gehandhaafd bleven. Elke keer weer een première, telkens verrassend en onvoorspelbaar.
Jemand auf der Treppe duikt overal op. In het reguliere theatercircuit, op de podia voor geïmproviseerde en hedendaagse muziek, in musea, op scholen, in de openlucht, van Groningen tot Gotenburg, in Breda en Berlijn, Wadway en de Westergasfabriek.
Het instrumentarium heeft Peter Zegveld ontwikkeld in 1990 en wordt nog tot heden ten dagen ontwikkeld en gebruikt in diverse concerten, theater- en balletvoorstellingen.